بررسی شیوع افکار خودکشی و عوامل مرتبط با آن در میان سربازان

مقدمه. خودکشی مرگی است که آگاهانه و از روی عمد جهت نابودسازی خود صورت می گیرد. خودکشی در میان تمام گروههای سنی وجود دارد، ولی فراوانی آن در میان جوانان و به ویژه سربازان، به خاطر شرایط خاص آنان در این دوره، بیشتر است. افکار خودکشی مقدمه ی اقدام به خودکشی است و علل متعددی از جمله عوامل جسمی، روانی، اجتماعی، خانوادگی و شغلی می توانند به وجود آورنده ی افکار خودکشی باشند. محیط های نظامی به علّت ماهیت استرس زای خود می توانند سبب افزایش افکار خودکشی در سربازان شوند. مقاله ی حاضر به بررسی عوامل مرتبط با افزایش میزان افکار خودکشی در سربازان پرداخته است. مواد و روش  کار. جامعه ی مورد مطالعه را سربازان نیروی زمینی سپاه تشکیل دادند. از میان این سربازان 1329 نفر به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک ( bssi )، پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدبرگ ( ghq ) و پرسشنامه ی محقق ساخته. داده های به دست آمده با آزمون های آماری همبستگی ( r )، ضریب کندال ( t )، ضریب فی ( ø )، ضریب v کرامر، ضریب توافقی ( c )، و خی دو ( x2 ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج. یافته های پژوهش نشان داد که میزان افکار خودکشی در سربازان 8/5 درصد است. همچنین بین سطح تحصیلات پایین، سابقه ی اقدام قبلی به خودکشی، اعتیاد به مواد مخدر و سیگار، عدم رضایت از خدمت سربازی، نامناسب بودن وضعیت روانی و درگیری با دیگر سربازان و مسؤول مافوق، با افزایش افکار خودکشی سربازان رابطه معنادار وجود داشت. بحث. افکار خودکشی در سربازان امری است که کنترل آن نیازمند برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلند مدت است.